De in 1963 heropgerichte loge L'Age d'Or dank haar bestaan en functioneren aan al die geweldenaren die elk op hun eigen wijze vorm hebben gegeven aan de groei en bloei van L'Age d'Or.

Zij waren het die de uitdaging aangingen maconniek Nederland ervan te overtuigen dat er een behoefte was een tweede loge in Leiden op te richten. Eentje die een andere wijze van beleving nastreeft, gericht op het werken in de loge, door het beoefenen van de ritualen en het lezen van de symbolen. Vrijmetselarij als een "craft" .

C.M. (Cor) Hagen. Neuroloog en  Groot-sectetaris  van het Groot-oosten der Nederlanden. Lid van  L'Age d'Or.  Het bijzondere hier zit ‘m in zijn weloverwogen denkbeelden, ideeën die zijn leidraad waren voor het functioneren in en het beleven van de Vrijmetselarij. De term ‘Vrijmetselarij in Nederland’ en niet ‘de Nederlandse Vrijmetselarij’ is hier bewust voor gekozen.

DCJ (Dick) van Peijpe. Een der oprichters van L'Age d'Or.  Eerste voorzittend Meester van de loge. DCJ  werd in 1991 full member van de oudste engelse research lodge, de Quatuor Coronati Lodge no.2076 in Londen.  Hij stelde: "de kern van de vrijmetselarij is gelegen in de beoefening van de ritualen en het leren lezen van de symbolen. Bovendien: er is maar geringe behoefte aan een daaromheen gehangen debatteergezelschap. Kortom, de vrijmetselarij beoefenen als een “craft”.

E. (Evert) Kwaadgras. Van huis uit classicus en  lid van L'Age d'Or. Niet alleen een internationaal gevierd kenner van de maçonnieke geschiedenis, hij greep ook in als de traditionele legendevorming over aard en wezen van de vrijmetselarij in de Nederlandse pers op hol sloeg.

In de loge L'Age d'Or wordt  de vrijmetselarij beoefend, in de drie basisgraden of symbolische graden van leerling, gezel en meester. Een dergelijke loge wordt een blauwe loge genoemd, of Craft Lodge. Het overgrote deel van alle loges vervult deze functie, en uitsluitend deze functie.

Een dergelijke loge wordt aangeschreven met het predicaat ‘Achtbare Loge (A.L.)’, of  ‘Eerbiedwaardige Loge (E.L.)’, vooraleer de officiële naam van de loge te vermelden. Deze wordt gevolgd door de woorden ‘in het Oosten (i.h.O.)’ gevolgd door de naam van de stad waar zetel van de loge is gevestigd.

Een dergelijke vrijmetselaarsloge bestaat uit meerdere vrijmetselaars, met een minimum van zeven. Een echt formeel maximum is er niet, maar een feitelijk maximum bestaat natuurlijk wel. Een loge mag geen onpersoonlijke bedoening worden waar de leden elkaar niet persoonlijk kennen omdat er te veel leden zijn.

Vrijmetselaars in L'Age d'Or dragen een schootsvel en witte handschoenen, als teken van hun lidmaatschap van de vrijmetselarij. Afhankelijk van hun graad is dit schootsvel eenvoudig of overdadig versierd. Ook schouderlinten, kraaglinten, juwelen en andere parafernalia worden gedragen door de vrijmetselaars, afhankelijk van hun graad en hun functie.

Er kunnen tevens familiale verbanden bestaan tussen loges, bijvoorbeeld als een nieuwe loge wordt opgericht vanuit een reeds bestaande loge. In dat geval wordt de oorspronkelijke loge de moederloge genoemd, en de nieuwe loge de dochterloge.

Blauwe vrijmetselaarsloges zijn normaal samengesteld uit leden die in principe uit alle categorieën van de beroepswereld kunnen komen. Uitzonderlijk zijn loges samengesteld uit leden die hetzelfde beroep uitoefenen. Zo is het bestaan van militaire loges van uitsluitend militairen geen ongewoon feit. Ook bestaan er aan de Vrije Universiteit Brussel en de Université Libre de Bruxelles studentenloges, waar uitsluitend studenten lid van zijn. Dergelijke loges bestaan ook aan andere onderwijsinstellingen in het buitenland.

Verder bestaan er ook loges die uitsluitend bezocht worden door vrijmetselaars van dezelfde nationaliteit, die allen in hetzelfde buitenland wonen, of van mensen van hetzelfde ras. Er zijn zelfs historische voorbeelden van vrijmetselaarsloges in gevangenkampen tijdens de oorlogstijd. Ook bestaan er internationale loges, waarbij hun samenkomsten telkens in een ander land plaatsvindt.

Zie Wikipedia "Vrijmetselarij"